Myśmy już byli

Film o Bohaterach Starych Powązek

                     

Film dokumentalny w reżyserii Anety Kopacz z muzyką Leszka Możdżera to podróż w czasie, metafora ludzkiego losu i nadzieja, że pamięć jest tym co możemy ofiarować innym.

Liryczna produkcja przemawia do widza na wielu poziomach, to spacer po Starych Powązkach, nastrojowa muzyka oraz fragmenty archiwalnych nagrań bohaterów. Wszystko stanowi niezwykłą kompozycję poruszającą odbiorców i zachęcającą do zadumy nad przemijaniem.

„Nie wszystek umrę..” mówił Horacy doceniając literaturę. Z ekranu do widza przemawiają Kalina Jędrusik, Gustaw Holoubek, Mieczysława Ćwiklińska, Zdzisław Maklakiewicz, Andrzej Łapicki czy Irena Kwiatkowska. Artyści pokolenia, które odeszło, ale pozostały ich filmowe role, piosenki, głos utrwalony na taśmie czy zdjęcia.

Tytuł dokumentu został zaczerpnięty od słów Kaliny Jędrusik, która mówi do Gustawa Holoubka… myśmy już byli Guciu… Przemijanie to motyw przewodni filmu, bo widz uświadamia sobie, że każda z postaci pokazana w filmie już nie żyje. Śmierć weryfikuje wszystko, ale czy we współczesnym świecie – gdzie ciągle brakuje nam czasu – zdajemy sobie z tego sprawę?

Memento mori chciałoby się powiedzieć, pamiętajmy, że wszyscy kiedyś umrzemy.

Wyprodukowany przez Fundacje Stare Powązki film jest zaledwie wycinkiem historii nekropolii. Cmentarz założony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego to swoisty panteon Warszawy, miejsce pochówku około miliona osób. To dokumentacja ponad 200 lat życia miasta, tu swój wieczny spoczynek znaleźli żołnierze, politycy, rzemieślnicy, aktorzy, muzykanci, architekci, rzeźbiarze, malarze, duchowni, przedsiębiorcy, fabrykanci, urzędnicy, marszałkowie, ministrowie, kolejarze, sportowcy, ci co się bawili, targowali, ciężko pracowali, byli biedni czy bogaci, szpiedzy, naciągacze i grzesznicy. Taka była Warszawa
i taki jest stary cmentarz na Powązkach.

Wpisane do rejestru zabytków Stare Powązki to galeria rzeźby i małej architektury, niezwykły dokument czasów.

Misją Fundacji Stare Powązki jest zachowanie dziedzictwa i kulturowego charakteru nekropolii, miejsca pochówku wielu pokoleń Polaków.